بررسی مکانیزم خرابی رطوبتی در مخلوط های آسفالتی با استفاده از پارامترهای ترمودینامیک و طرح اختلاط

خرابی رطوبتی در مخلوط‌های آسفالتی از دست دادن مقاومت و دوام ناشی از حضور آب تعریف می‌شود. عدم ارتباط مکانیزم خرابی در آزمایشگاه و شرایط میدانی، عدم اندازه‌گیری خصوصیات موثر مواد و نقش آنها، عدم ارائه راهکار اصلاحی و سایر کمبودهای روش‌های آزمایشگاهی موجود برای تعیین حساسیت رطوبتی باعث شده است که محققین در سال‌های اخیر به فکر ارائه روش‌‌هایی بر پایه پارامترهای موثر در رخداد خرابی باشند. بر این اساس، این پژوهش تلاشی برای ارائه مدل پیش‌بینی حساسیت رطوبتی با استفاده از پارامترهای ترمودینامیک و طرح اختلاط است که بتواند عملکرد مخلوط آسفالتی در برابر رطوبت را پیش‌بینی و تحلیل کند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از افزودنی‌های ضد‌عریان‌شدگی به طور کلی می‌تواند عملکرد مخلوط آسفالتی در برابر رطوبت را بهبود دهد اما نوع و درصد این افزودنی‌ها باید با توجه به نوع سنگدانه، نوع قیر و ویژگی‌های طرح اختلاط مخلوط آسفالتی تعیین شوند. بر اساس مدل‌ ارائه‌شده می‌توان گفت پارامترهای انرژی آزاد پیوستگی، انرژی آزاد چسبندگی قیر-سنگدانه در شرایط خشک، قابلیت پوشش‌دهی سنگدانه توسط قیر، مساحت سطح ویژه سنگدانه‌ها و ضخامت ظاهری غشای قیر روی سطح سنگدانه به صورت مستقیم و انرژی آزاد‌شده سیستم در هنگام رخداد عریان‌شدگی، درصد اشباع و نفوذپذیری مخلوط آسفالتی به صورت معکوس بر مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی تاثیر قابل ‌توجه دارند.